OCMW personeel de dupe van politieke spelletjes
Lede, het land van spiegelpaleizen en steenweghuldigingen, … maar ook van OCMW personeel en cliënten die werken en ontmoeten in erbarmelijke omstandigheden.
Kort geleden bereikte ons het schrijven van de sociale dienst OCMW Lede. Deze mensen worden gehuisvest in erbarmelijke omstandigheden waar zij hun, bijzonder uitdagende en complexe werk, moeten verrichten. Alle politieke partijen in onze gemeente hebben hun mond vol van een sociaal beleid, een beleid waarin we oog moeten hebben voor de kwetsbare medeburger en waarbij we armoede en achterstand moeten aanpakken en streven naar gelijke kansen voor iedereen. Als we alle verkiezingsslogans en debatten volgen liever gisteren dan morgen.
In de eerste lijn van zo’n beleid staan de teams van de sociale dienst van het OCMW. OCMW medewerkers met een schat aan expertise. Een expertise die op een laagdrempelige manier toegankelijk moet zijn voor de Leedse burgers. Net deze medewerkers laat de gemeente Lede niet in de kou, maar in de vrieskou en stank staan. Hun huisvesting, hun werkplaats, die ook een waardevolle en laagdrempelige ontmoetingsplek voor de kwetsbare medeburger dient te zijn, als het middelpunt van electorale spelletjes. Alle partijen hebben de mond vol van een sociaal, warm en eerlijk beleid. Hoe onrespectvol is het dan om de minimale arbeidsvoorwaarden niet te respecteren en de OCMW medewerkers in deze omstandigheden te werk te stellen. En even belangrijk welk signaal geven we naar hun cliënteel die in aftandse gebouwen, zonder vrije inloop op consult moeten komen. Is men niet meer waard, is dit hoe we dit warme, sociale en eerlijke beleid invullen. In de vergeethoek van de gemeente?
Durven we ook beseffen dat hier nieuwe uitdagingen op ons afkomen die nog meer creativiteit en inspiratie zullen vragen, denk maar het breed geïntegreerd onthaal. Dit soort diensten zijn het fundament van een zorgende gemeente. Waarom wisselen de schepenen en burgemeester hun knusse burelen en gemeentehuis niet even met de collega’s van het OCMW. Dat zou pas de weg vooruit zijn. Gewoon doen zou ik durven zeggen.
In de rand van dit debat zien we fotoreportages van het oude rusthuis verschijnen. Hieruit kunnen we concluderen dat er in Lede geen kwetsbare burgers zijn die een gratis ziekenhuisbed kunnen gebruiken, in plaats van er dagelijks één te huren. De herbestemming van de locatie komt er aan … horen we al jaren. Momenteel kom je er enkel in met een filmploeg, daarvoor blijkt het gebouw wel voldoende veilig. Beroepsgeheim en de GDPR wetgeving blijken in Lede loze begrippen. In het gebouw ligt persoonlijke informatie van ex - bewoners zomaar te grabbel. In andere steden en gemeenten gebruikt men dit soort gebouwen om projecten leegstand te organiseren ( betaalbaar tijdelijk wonen voor daklozen of mensen die even tussen de mazen van het maatschappelijk net vallen). Mits kleine ingrepen, budgetair haalbaar, doet men de nodige aanpassingen. Nog andere steden en gemeenten slagen er zelfs in hier tijdelijk socio – culturele projecten te huisvesten. Biedt dit gebouw geen opportuniteiten voor een tijdelijke, doch kwaliteitsvolle, oplossing voor de OCMW medewerkers? Een dak boven het hoofd zonder regen, voldoende ruimte om de noodzakelijk bureaus in te richten. Niet twijfelen, vooruit met de geit, doen maar…
Wij, gemeenteraad en OCMW raad, zijn hier samen verantwoordelijk voor. Van het doorschuiven van de zwarte piet wordt niemand beter. Vanuit de coöperatie roepen we op om samen na te denken en de frisdenkers te zijn die een gemeente echt nodig heeft. Los van partijbelangen en verkiezingskoorts, maar integer en de noodzakelijke beslissingen nemen die cruciaal zijn voor het Lede waar we allen voor staan.
Stephanie Camu