Over appartementen

Dagboek van een politiek jogger 23

Zondag een ganse dag folders van De Coöperatie in de bussen gestoken. Toch 's avonds nog de moed gevonden om een half uur te joggen, kwestie van de spieren los te gooien. Exact zeven passen was ik onderweg, toen mijn buurman mij tegen hield.

"Jan ik begrijp iets niet. Ik zie je praktische alle dagen lopen, ik merk dat je regelmatig wordt aangesproken, maar toch heb ik nog niks over appartementen gelezen. Heeft niemand die vraag tot nu toe gesteld of durf je daar niet over te schrijven?"

Ja ja. Mijn buurman en ik weten precies hoe we elkaar vriendelijk voor het blok moeten zetten.

Appartementen dus... een boeiende uitdaging.

Voordat je een vraag over appartementen beantwoordt, moet je eerst een andere vraag beantwoorden. Is Lede met zijn +/- 18.700 inwoners vol, of mogen er nog nieuwe mensen bij komen? Wij bij De Coöperatie zijn geen voorstander van een grote muur tussen Lede en Aalst. Nieuwe inwoners zijn nog altijd welkom.

Daarnaast nemen wij het gewestplan als basis voor onze visie op ruimtelijke ordening. Als je wilt dat ieder soort zone blijft wat dat het is, moet je ook accepteren dat er in een woonzone gewoond wordt.

Ten derde. Lede is een landelijke gemeente en moet dat blijven.

Dus de vraag "wat vind je van appartementen?" moeten we anders formuleren. bij voorbeeld:

"Hoe organiseer je je woonbeleid, wanneer het aantal inwoners toeneemt, terwijl je het gewestplan wilt respecteren en het groene karakter van Lede bewaren?"

Dan komen al snel hippe termen te voorschijn als 'inbreiding', co-housing' of 'kleinere woonunits' of het meer ouderwetse 'appartement'. Het probleem met de term appartement is, dat iedereen dan direct onze kust voor ogen heeft, en dat niemand daar vrolijk van wordt.

Maar als je 'appartement' in zijn brede betekenis bekijkt - verschillende woningen onder één dak - biedt het een aantal oplossingen.

1) Je kunt wat nu nog groen is, groen laten.

2) Veel (jonge) mensen zijn op zoek naar kleinere woningen. Zij willen simpelweg niet meer zo groot wonen als de vorige generatie.

3) Vele mensen zijn gebaat bij verschillende woningen onder één dak: mindervaliden, alleenstaanden, senioren, éénoudergezinnen... Voor veel van deze mensen kan een dergelijke woonvorm ook het sociale leven bevorderen.

Natuurlijk zorgen appartementen ook voor nieuwe uitdagingen, waar we bij de Coöperatie niet blind voor zijn. De belangrijkste twee zijn:

1) Waar parkeer je al de auto's?

2) Hoe voorkom je dat de woonkernen grote betonvlakten worden?

Het antwoord op de eerste vraag is: steek de auto's onder de grond - of liever nog - vervang ze zo veel mogelijk door fietsen. Wij hebben thuis onlangs een auto weggedaan en voor ons huis staat een velobox.

Om het tweede probleem op te lossen kun je een percentage onbebouwde grond verplichten voor ieder perceel.

Maar eigenlijk kaderen die twee vragen in een bredere problematiek: ruimtelijke ordening en mobiliteit. Ik hoop dat ik daar een dezer dagen ook nog eens een vraag over krijg.

Mijn buurman kijkt mij met een grijns aan: "Vertel je dit nu alleen aan mij? Of ga je dit ook daadwerkelijk opschrijven?"

"Afspraak morgen op mijn blog:-)"

Waarna ik alsnog een half uur de spieren los ging gooien, goed beseffende dat nog niet alle vragen over appartementen hiermee beantwoord zijn.

Gelukkig is en blog een mooie vorm van communicatie. Ik vermoed dat de vragen vanzelf onder dit verhaal zullen verschijnen.