Dagboek van een politiek jogger 28
's Ochtends is het al behoorlijk koud wanneer ik ga joggen. Gelukkig hoef ik dat nog maar 2 keer in T-shirt te doen. Vanaf maandag kan ik weer in mijn vertrouwde lange broek, dik fluovest en -muts lopen. Na twee stappen blijken mijn veters niet goed vast te zitten. Stoppen is geen optie. In mijn buurt wordt al genoeg gelachen met het tempo waaraan ik mij voortbeweeg. Ik besluit nog wat verder te lopen, tot ik op een plek kom, waar ik ongestoord mijn veters kan strikken. Wanneer ik stop om mijn veters vast te maken, gebeurt wat gebeuren moet. Een van mijn buren stopt met haar auto en stapt uit met een brede grijns.
"Ben jij nu aan je conditie aan het werken, of ben jij reclame aan het maken voor De Coöperatie?". Antwoorden heeft weinig zin, dus ik lach schaapachtig mee.
"Jan, nu je toch alle tijd hebt, wil ik je een vraag stellen die al lang door mijn hoofd spookt. Ik hoor en zie je altijd praten en schrijven over De Coöperatie als groep, over inhoud en programma en over je fantastische medekandidaten. Heb jij eigenlijk wel persoonlijke ambities?"
Ja. Ik heb persoonlijke ambities. Ik sta niet voor niets op plaats 3 van onze lijst. Ik wil en zal de verantwoordelijkheid opnemen die de kiezer mij toevertrouwt. Maar daarvoor moeten we eerst de uitslag afwachten en correct interpreteren. Die interpretatie gaat over 3 zaken:
1) Hoe veel zetels verovert onze partij. Halen wij voldoende zetels om te wegen op het beleid, vanuit de meerderheid of vanuit de oppositie?
2) Hoe zit het met de voorkeursstemmen binnen onze groep. Wij hebben een volgorde aan de kiezer voorgelegd, maar zondagavond weten wij pas of de Ledenaar akkoord is met die volgorde.
3) En wat als we voorkeursstemmen gaan vergelijken met die van politici uit andere partijen? Daar zal pas echt blijken, hoe de kiezer me inschat.
Kortom, te veel vraagtekens om nu al een concreet antwoord te geven. Een zaak heb ik voor mezelf wel beslist. Ik zei het daarnet al. Als de kiezer mij verantwoordelijkheid toe vertrouwt, zal ik die opnemen. Ook al zal ik dan een aantal keuzes moeten maken.
De brede grijns van mijn buurvrouw is verdwenen. "Eigenlijk had ik van jou niets anders verwacht.
Loop nu maar snel door. Het zou spijtig zijn, moest je zondag ziek zijn."
En aangezien luisteren naar de burger in het DNA van een goed politicus zit, doe ik braaf wat mijn buurvrouw zegt.