Bijgewerkt op: 17 feb. 2021
Weekboek van een politicus op loopschoenen 18
1 augustus. Een mooie dag om mijn openbaar politieke leven te hervatten. De vastberadenheid staat waarschijnlijk op mijn gezicht te lezen. 200 meter. Dan stopt mijn buurvrouw met haar auto en spreekt mij aan.
"Zie je het asfalt op de hoek van die 2 straten. Afgebrokkeld en verzakt. Als 'Wanzele Loopt' daar binnenkort passeert, gebeuren er gegarandeerd ongelukken. Kun jij daar niks aan doen."
's Middags ben ik naar het gemeentehuis gegaan, heb de juiste deur genomen, heb de juiste persoon aangesproken, waardoor het juiste formulier is ingevuld en ik ben met dit resultaat naar mijn buurvrouw gegaan.
Twee vragen schieten onmiddellijk door mijn hoofd.
1) Die ik nu aan politiek dienstbetoon?
2) Is het een probleem, dat ik dat doe?
Het antwoord op de eerste vraag is: ja. Natuurlijk kan mijn buurvrouw zelf naar het gemeentehuis gaan, de juiste dienst en de juiste persoon zoeken, maar dat zal veel langer duren.
Belangrijker is de vraag of ik iets illegaals doe. Overtreed ik een wet? Ga ik in tegen het beleid? Leg ik een hypotheek op de begroting?
En de moeilijkste vragen: is hetgeen ik doe misschien perfect legaal, maar deontologisch niet in orde? En zo ja, waar ligt de deontologische grens?
Gelukkig lezen al de plaatselijke journalisten mijn blog. De vierde macht kan zich dus over deze vragen buigen. En jij, beste lezer, mag dit ook.
Maar zolang ik geen negatief antwoord krijg, en zolang politiek dienstbetoon meer stemmen oplevert dan het schrijven van een blog, zal ik beide blijven combineren.
Mijn volledig weekboek kun je volgen op https://www.de-cooperatie.be/blog